صليب
صليب
صليب: هيءُ عربي ٻوليءَ جو لفظ آهي، جنهن جي معنيٰ آهي ‘سولي، سوري، ڦاهي’ وغيره. ان جو جمع ‘صلب، صلبان’ آهي. ان جي عام معنائن جو اطلاق ڪن خاص صورتن ۾ به ٿئي ٿو. مثال طور اهو نشان جيڪو اٺن جي کل تي داغ هڻي ٺاهيو وڃي ٿو ۽ ان جي شڪل صليب جهڙي هوندي آهي. صليب جي هڪ خاص شڪل عيساين وٽ مروج آهي. قرآن مجيد ۾ ان جو استعمال فعل جي صورت ۾ ٿيو آهي. “انهن حضرت عيسى کي نه قتل ڪيو ۽ نه سوريءَ تي چاڙهيو. (النساءَ)” حديثن ۾ صليب جو ذڪر قيامت جي بيان اندر آيو آهي: “حضرت عيسى عه جو آخري ڏينهن ٻيهر ظهور ٿيندو، هو دجال سان وڙهندو، شرارتين کي قتل ڪندو ۽ صليب کي ڀڃي ڀورا ڪندو. (بخاري ۽ مسلم)” قيامت جي ڏينهن سڀئي امتون پنهنجي نشانن ۽ بتن سان گڏ الله تعالى جي سامهون حاضر ٿينديون. نصارا صليب جي پٺيان هوندا ۽ مڃيندا ته اهي مسيح ابن مريم جي پوڄا ڪندا هئا، جهنم ۾ وڌا ويندا. (بخاري)” صحيح بخاريءَ ۾ هڪ ثوب مصلب جو ذڪر آهي، يعني اهڙو ڪپڙو، جنهن ۾ صليب جي شڪل ٺاهي ويئي هئي. حضرت عائشه رضه پاڻ ڪريمن صلي الله عليه وسلم جن جي حڪم سان ڪپڙي جي انهيءَ حصي کي ڪتري ڦٽي ڪيو، جنهن ۾ صليب جي شڪل ٺهيل هئي، ڇو ته ان سان نماز ۾ رنڊڪ پوندي هئي. لغت جي عالمن جو چوڻ آهي ته نصارا صليب کي قبلي طور به استعمال ڪندا هئا، يا ان مان حضرت عيسى جي صليب تي چڙهيل تصوير جي سامهون دعا گهرڻ جي نصراني رسم جي طرف اشارو ٿي سگهي ٿو.
لفظ صليبھيٺين داخلائن ۾ پڻ استعمال ٿيل آھي
مختلف - ڀاڱي جون ٻِيون داخلائون
پِڙ1آچار
عالي جان واهه
خان
آب زُلال
پهريون قرآن پاڪ جو ترجمو
اربعا
اڱارو
ٽڪٽڪي
سنڌي آرٽسڪ فورم