ڏٿ : (Sindhianaسنڌيانا)

داخلا نمبر	11244
عنوان	ڏٿ
شاخ	ڏُٿُ
پڙهيو ويو	1029 ڀيرا
داخلا جو حوالو	انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا جلد پنجون

ڏٿ

ڏٿ: ٿر ۾ قدرتي طور ٿيندڙ ڀاڄين کي ڏٿ سڏيو وڃي ٿو. ٿر ۾ برسات کانپوءِ ۽ عام مندن ۾ وڻن توڙي زمين تي قدرتي طور پيدا ٿيندڙ کاڌي جون عام شيون: ڀُرٽ، چڀڙ، ميها، کنڀيون، پِپون، مريڙو، لُلُر، لنب، ڦوڳ، گولاڙا، ڳاڱيون، ڏؤنرا، سانئون، پَڪا، سڱر، پيرون، پُسيون، ڊگري، آراڙي، لگامي، ۽ ٻيو گاهه وغيره ڏُٿ ۾ شامل آهن. ٿر جا ماڻهو اڪثر ڏٿ چونڊي هڪ مند کان ٻيءَ مند تائين ڪالرن ۽ سَٿن (دَنن/ ڪالرن) جي صورت ۾ ڍَڪي، چ‍ؤطرف واڙ ڏئي، سنڀالي رکندا آهن، پوءِ سارو سال ان تي گذران ڪندا آهن. برسات کانپوءِ ڪي قدرتي جهنگلي گاهه به پاڻمرادو اڀرندا آهن، جن جو ٻج ڪڍي ڪتب آڻبو آهي. جنهن کي به ڏُٿ سڏيو ويندو آهي.
سال جي جدا جدا موسمن ۾ جدا جدا قسمن جا ميوا ۽ ڀاڄيون ٿينديون آهن، جيڪي ڏُٿ ڪري ليکبيون آهن. ڏٿ تي گذارو ڪندڙن کي ’ڏوٿي‘ چئبو آهي. ڏٿ جهنگ جي قدرتي پيداوار آهي، جنهن تي ڪنهن جي به مالڪي ناهي هوندي ۽ ڪنهن جو به پئسو خرچ ناهي ٿيل هوندو. ان ڪري ٿر جا ماڻهو انهيءَ مان گهڻو فائدو حاصل ڪندا آهن. شاهه لطيف ڏٿ جو ذڪر ڪندي چيو آهي:
’آڻين ۽ چاڙهين ڏُٿُ ڏيهاڙي سومرا.‘