پازيب
پازيب: پازيب جي لفظي معنيٰ ”پيرن جو سينگار“ آهي. هي ڳهه وزن ۾ هلڪو ۽ سنهيءَ پٽيءَ وانگر هوندو آهي، جنهن ۾ سنهيون گهنگهريون به لڳل ٿين ته پلڙيون به ٿين. ڪي وري ٺپي جي نموني ٿين. پازيب تي ميناڪاري به ٿئي. پازيب سون ۽ چانديءَ مان جڙن، پر سنڌ جا ڪي قبيلا ۽ ذاتيون پيرن ۾ سون ڪونه پائين، ان ڪري چانديءَ جا پازيب جوڙائين. هي ڳهه ڳوٺ توڙي شهر جون عورتون ڏاڍي چاهه پائينديون آهن. خاص ڪري ڪنواريون ۽ ننڍيون نينگريون اِهي ڳهه پائين ٿيون. لوڪ شاعريءَ ۾ پازيب جو ذڪر ”سينگار“ جي شاعريءَ ۾ ملي ٿو. غزل ۾ به پازيب جو ذڪر ٿيل آهي. خاص ڪري ڳيچن ۾ پازيب ڳاتا ويا آهن.
لفظ پازيبھيٺين داخلائن ۾ پڻ استعمال ٿيل آھي
ڳَھَ - ڀاڱي جون ٻِيون داخلائون
دلپاڪ 2پوپٽ2
راڻي هار
بارلو
ڇير
چوٽيءَ ڦل
پازيب
پرکانڙيون
ٻانهين (زيور)
جھالر (زيور)