ٻارٽ
ٻارٽ: ڳائيندڙ، عطائي فقير، چارڻ. اڳئين وقت ۾ سنڌ جا امير ۽ راڻا پاڻ وٽ ٻارٽ يا چارڻ ويهاريندا هئا، جيڪي ٻين اميرن ۽ راڻن وٽان سندن ڪم ڪرائي ايندا هئا. هو صدائون هڻي، ڳائي وڄائي، اميرن ۽ راڻن کان ڏکيا ڪم ڪرائي وٺندا هئا .
لفظ
ٻارٽھيٺين داخلائن ۾ پڻ استعمال ٿيل آھي